همه ما می دانیم که آهنرباها یکدیگر را در قطب های مخالف جذب می کنند و در قطب های مشابه دفع می کنند. اما دقیقا چه نوع فلزاتی را جذب می کنند؟ آهنرباهای نئودیمیم به عنوان قوی ترین ماده آهنربای موجود شناخته می شوند و دارای بالاترین قدرت نگهداری در برابر این فلزات هستند. آنها فلزات فرومغناطیسی نامیده می شوند که عمدتاً حاوی آهن، نیکل و آلیاژهای خاکی کمیاب هستند. برعکس، پارامغناطیس جاذبه بسیار ضعیفی بین فلزات و آهنرباهای دیگر است که به سختی می توانید متوجه آن شوید.
متداول ترین فلزات مورد استفاده برای جذب توسط آهن ربا یا دستگاه های مغناطیسی، فلزات آهنی هستند که حاوی آهن و آلیاژهای آهن هستند. به عنوان مثال، فولادها به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند و به راحتی می توان آنها را با دستگاه های بالابر حاوی آهنرباهای نئودیمیم حمل کرد. با توجه به اینکه این الکترون‌های آهنی و میدان‌های مغناطیسی آن‌ها را می‌توان به راحتی با میدان مغناطیسی خارجی همسو کرد، جذب آهنرباهای نئودیمیم به آنها آسان است. و بر اساس همین نظریه، آهنرباهای نئودیمیم متشکل از آهن می توانند توسط میدان مغناطیسی قوی القا شوند و مغناطیس را حفظ کنند. از طرف دیگر آلیاژهای فولاد ضد زنگ این خاصیت را ندارند و نمی توانند جذب آهنربا شوند. نیکل عنصری و برخی از آلیاژهای نیکل نیز فرومغناطیسی هستند، مانند آهنرباهای آلومینیوم، کبالت، نیکل (alnico). نکته کلیدی برای جذب آهنرباها ترکیب آلیاژی آنها یا عناصر دیگری است که آنها دارند. سکه های نیکل فرومغناطیسی نیستند زیرا حاوی اکثر مس و بخش کوچکتری از نیکل هستند.
فلزاتی مانند آلومینیوم، مس و طلا دارای پارامغناطیس یا جذابیت ضعیفی هستند. هنگامی که در یک میدان مغناطیسی یا نزدیک به آهنربا قرار می گیرند، چنین فلزاتی میدان های مغناطیسی خود را ایجاد می کنند که آنها را ضعیف به سمت آهنربا جذب می کند و با حذف میدان مغناطیسی خارجی باقی نمی ماند.
بنابراین، مهم است که قبل از خرید مواد آهنربایی، آهنرباهای نصب یا آهنرباهای بالابر، مواد خود را درک کنید. بهتر است ترکیبات مواد فلزی خود را پیدا کنید که محتویات خاصی مانند کربن به طور قابل توجهی بر قدرت کشش آهنربا تأثیر می گذارد.